အေပါက္ရွိလဲ ျပည့္ေနတဲ့ျပတင္းေပါက္ကေန ခံႏိုင္ရည္ကို ဆာတယ္ က်ီးကန္းေတြအေရာင္ကန္းရင္ မနက္ခင္းရဲ ့အဂၤါေလး ေျခာက္ေသြ ့ေနမွာ နာရီရဲ ့ေသြးေၾကာထဲကေန ခုတ္ထစ္ျပီးသား ဘ၀ေတြစုပ္ပစ္လိုက္ လက္ဖ၀ါးျပင္က အေရးအေၾကာင္းေတြကုန္သြားေတာ့ေရာ ဘာအေရးလဲ။ ေျခေထာက္က စၾကိဳက္ခံရတဲ့ မိန္းမေကာင္းလို ကြ်န္ေတာ့္ကို ခံျပင္းပါ။ ႏူးညံ့မႈေတြ သတ္လိုက္မွ ပံုမွန္ေျချပန္ရတယ္ အိပ္ေရးပ်က္ေနတဲ့ ဖိနပ္နဲ ့ ဒီညကို ကန္မယ္။
27 January 2010
မေတြ ့ရတဲ ့ေန ့
မေတြ ့ရတဲ ့ေန ့မို ့
ငါတို ့မေတြ ့ရ။
ပြဲလမ္းသဘင္နဲ ့
ခ်ိဳခ်ဥ္မုန္ ့ထုပ္နဲ ့
တံလွ်ပ္လို
ေဘာလံုးလို
မင္းသား အယ္လ္ပါစီနီလို
သတင္းစာလို
စီးကရက္လို
ျပတယ္ ထုတ္ျပတယ္
ေက်နပ္ဖြယ္ရွိပါတယ္
ဒါေပမယ့္ မေတြ ့ရတဲ ့ေန ့မွမဟုတ္ပဲ။
ဆာခဲ့
ငါေမွ်ာ္ခဲ့
တစ္သိန္းေလာက္
တစ္သန္းေလာက္။
မေတြ ့ရတဲ ့ေန ့ဟာ
ေပါ့က် လက္ဖက္ရည္ေလာက္ ေလးနက္တယ္။
မေတြ ့ရတဲ ့ေန ့ဟာ
ေဆာင့္ၾကီး ေအာင့္ၾကီး သီခ်င္းေလာက္ ပြင့္လင္းတယ္။
ပိုေကာင္းမယ္
ေျပာစမွတ္ျဖစ္လိမ့္မယ္။
ရည္းစား မရနိုင္တဲ ့အခ်ိန္မွာ
ရည္းစားရခဲ့တာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။
မေတြ ့ရတဲ ့ေန ့ဟာ
ေတြ ့ရတဲ ့ေန ့မဟုတ္ဘူး။
မေတြ ့ရေသးဘူး
မေတြ ့ရတဲ ့ေန ့မ်ား။
အတူကံနည္းခဲ့
မေတြ ့ရတဲ ့ေန ့မ်ား။ ။
ေအာင္ခ်ိမ့္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment