အေပါက္ရွိလဲ ျပည့္ေနတဲ့ျပတင္းေပါက္ကေန ခံႏိုင္ရည္ကို ဆာတယ္ က်ီးကန္းေတြအေရာင္ကန္းရင္ မနက္ခင္းရဲ ့အဂၤါေလး ေျခာက္ေသြ ့ေနမွာ နာရီရဲ ့ေသြးေၾကာထဲကေန ခုတ္ထစ္ျပီးသား ဘ၀ေတြစုပ္ပစ္လိုက္ လက္ဖ၀ါးျပင္က အေရးအေၾကာင္းေတြကုန္သြားေတာ့ေရာ ဘာအေရးလဲ။ ေျခေထာက္က စၾကိဳက္ခံရတဲ့ မိန္းမေကာင္းလို ကြ်န္ေတာ့္ကို ခံျပင္းပါ။ ႏူးညံ့မႈေတြ သတ္လိုက္မွ ပံုမွန္ေျချပန္ရတယ္ အိပ္ေရးပ်က္ေနတဲ့ ဖိနပ္နဲ ့ ဒီညကို ကန္မယ္။
26 January 2010
ေရေသအိုင္ထဲက လမင္း
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ျငင္းဆန္ခဲ့ျပီးျပီ။
အလိုမတူတဲ့သူေတြကိုျပံဳးရတာေလာက္
စပ္ဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္တာမရွိဘူး။
အိမ္တံခါးဖြင့္ဖို ့ေတာင္ ေသာ့ေပ်ာက္ေနတဲ ့ေကာင္ေလ
ငါနဲ ့ငါ့ေျခရာေတာင္
တစ္ဘ၀စာေလာက္ ေ၀းသြားသလို။
တစ္ကယ္ကို ပစ္စလတ္ခတ္နိုင္လြန္းတယ္
ပကာသန အစပ္မတဲ့မႈေတြၾကားမွာ
ငါဟာ ေစာင္းေနတဲ့ ၀ါက်တစ္ေၾကာင္း။
ငါရဲ ့ေအာက္တုိဘာဆရာမေလးေရ..
ဒါအဖြက္ခံလိုက္ရတဲ့ မီးေတာင္တစ္လံုးေလ
အေရးအေၾကာင္းဆို စာတစ္ေၾကာင္းေတာင္
အိမ္ျပန္မလာဘူး။
ၾကယ္ေတြမေၾကြပါနဲ ့
ငါ ဆုမေတာင္းတတ္ဘူး။
ငါလိုခ်င္တဲ့ သစၥာတရားမွာ
ငါစီးတဲ့ဖိနပ္ေလးပဲ
ဘယ္ညာမွားပိုင္ခြင့္..။
ညီဇံလွ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
ကဗ်ာေတြကို အစကေန အဆံုး ဖတ္သြားပါတယ္။ ကဗ်ာေကာင္းေလးေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေနာက္လည္း လာဖတ္ပါဦးမယ္။
Post a Comment