အေပါက္ရွိလဲ ျပည့္ေနတဲ့ျပတင္းေပါက္ကေန ခံႏိုင္ရည္ကို ဆာတယ္ က်ီးကန္းေတြအေရာင္ကန္းရင္ မနက္ခင္းရဲ ့အဂၤါေလး ေျခာက္ေသြ ့ေနမွာ နာရီရဲ ့ေသြးေၾကာထဲကေန ခုတ္ထစ္ျပီးသား ဘ၀ေတြစုပ္ပစ္လိုက္ လက္ဖ၀ါးျပင္က အေရးအေၾကာင္းေတြကုန္သြားေတာ့ေရာ ဘာအေရးလဲ။ ေျခေထာက္က စၾကိဳက္ခံရတဲ့ မိန္းမေကာင္းလို ကြ်န္ေတာ့္ကို ခံျပင္းပါ။ ႏူးညံ့မႈေတြ သတ္လိုက္မွ ပံုမွန္ေျချပန္ရတယ္ အိပ္ေရးပ်က္ေနတဲ့ ဖိနပ္နဲ ့ ဒီညကို ကန္မယ္။
05 October 2010
ငါမသိဘူး ေလာက
ညီမေလးေရ
ေလာကတစ္ခ်က္အလႈပ္မွာ
တို ့မိသားစု ငုတ္တုတ္ေလးပါပဲလား…
ႏႈတ္ခမ္းလည္း မနာခဲ့ဘူး
မုန္ ့ဆီလည္းမေၾကာ္ ခဲ့ဘူး
ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္းမေျပာနဲ ့ေတာ့
ေျပာသမွ် ျဖစ္လာမွာမွ မဟုတ္ပဲ။
စာတမ္းေလးေတြတင္နဲ ့တင္
လူ ့သမိုင္းတစ္ခုလံုး ပိသြားတယ္။
ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာလို ့ရတဲ့ တယ္လီဖုန္းက်
လိုင္းမမိဘူး။
ေခတ္ၾကီးေရ
တရားသံေတြ နာက်င္ေနသေရြ ့
ငါတို အရိပ္ေအာက္မွာ ေတာအုပ္တစ္ခုရွိလည္း
ေနက ပူေနမွာပဲ..
ညီဇံလွ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
ကဗ်ာေတြမိုက္သလုိပန္းခ်ီေတြလဲမိုက္တယ္ဗ်ိဳးးးး
စာေတြလာဖတ္ပါတယ္.။ အခ်ိန္ေပးၿပီး လာလည္တ့ဲ
အတြက္ ေက်းဇူးတင္၀မ္းေျမာက္မိပါတယ္.။
အားေပးေနပါတယ္..။
က်န္းမာရႊင္လန္းပါေစ.။
ခင္မင္စြာ
သဒၶါ
Post a Comment