သူငယ္ခ်င္းမေလးရဲ. စိတ္အိမ္ေလးထဲ မုိးရိပ္ေလရိပ္ေတြ ပ်ံလြင့္လာတဲ့ေန ့

စကားလံုးေတြၾကီး သက္သက္ဆို
က်ြန္ေတာ္ ဘယ္သူူနဲ ့မွစကားမေၿပာဘူး
က်ြန္ေတာ္က
ကမာၻေက်ာ္ မိုနာလီဇာ.အၿပံဳးကို
တစ္စက္ေလးမွ ၾကည့္မရခဲ့သူူ၊
စကားနည္းတယ္၊ ရုပ္ဆိုးတယ္၊
ဘ၀ကိုယ္တိုင္ အခ်ဳိနည္းခဲ့ေတာ့
ၾကက္ဟင္းခါးသီး အရြဲ ့တိုက္ျပီး စားျဖစ္တယ္။

ေလာကၾကီးကိုယ္တိုင္က စာလံုးေပါင္းမွန္ရဲ ့လား။
လိပ္စာမွားပို ့လိုက္တဲ့ စာတစ္အိတ္လို
ဘယ္အလင္းတန္းမွေရာက္မလာဘူး။
ကမာၻေၿမရဲ့လက္ေဆာင္လေရာင္တစ္ခုလို
သူမရဲ ့ သက္မဲ့ဓာတ္ပံုေလး ကြ်န္ေတာ့္ လက္မွာ ရွင္သန္လို ့..။

ေသာၾကာေန ့ အားတယ္တဲ့
ယုန္နဲ ့လိပ္ အေၿပးၿပိဳင္သြားတယ္
ေမာင္ပိုကို က်ားကိုက္သြားတယ္
စင္ဒရဲ လား ကိုယ္တိုင္
ဖိနပ္ နံပါတ္ မွားသြားတဲ့ေန ့။

က်ြန္ေတာ္က
တံခါးေတြဖြင့္ထားၿပီး
အခန္းေလးခန္းရဲ့ ေၿခသံအတိုင္း
သူမဆီ တံခါးေခါက္တယ္။
သူမက.....
ပြင့္အံဆဲဆဲႏွင္းဆီပြင့္ဖတ္တခုေနာက္ကြယ္
ပံုၿပင္ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ့ စႏၵရားသံနဲ့
က်ြန္ေတာ့္ကို ေခ်ာင္း...ေခ်ာင္းၿပီးၾကည့္ေနေလရဲ့။

အလင္းေရာင္ၿပည့္၀တဲ့အခန္းထဲ
က်ြန္ေတာ္ကိုေခၚသြားပါ
ရဲတစ္ေယာက္မ်က္လံုးနဲ့ က်ြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ပါ၊
ၿပီးမွ
ရင္ထဲက ရွိတဲ့အတိုင္းၿပံဳးၿပပါ၊
က်ြန္ေတာ္ဟာ
အပူ ေရာ အေအး ေရာေလာင္က်ြမ္းခဲ့ဘူးသူပါ.။

ညီဇံလွ