ကမ္း ေ၀း ပင္ လယ္

အ မ်ိဳး ကြဲ တ နဂၤ ေႏြ ေတြ ၀င္ လိုက္ ထြက္ လိုက္

ျမစ္ တစ္ ျမစ္ ထဲ ႏွစ္ ခါ ျပန္ ဆင္း ခြင့္ မ ရ လည္း

ဒဏ္ရာ ေတြ မ ၾကာ မၾကာ ျပန္ ျပန္ ဆင္း ေကာက္ ခ်င္ မိ

က်ိန္ စာ လား.............

ဒါ က်ိန္ စာ လား

ေလာ က နီတိ ရဲ့ သင္ အံ မွ ု မွာ

ငါ ့ မ်က္ ၀န္း ရဲ့ လက္ လက္ ထ ျခင္း ကို ေမွး မွိတ္ ပစ္ တာ

စာ မ်က္ ႏွာ ကို အ စဥ္ တ က် ဖတ္ တဲ့ ထံုး တမ္း ေတြ မွာ

ငါ ့ အ ျပံ ုးက စိတ္ ကူး နဲ ့ ပဲ ရႊန္း ရႊန္း ေ၀ ရ တဲ့ အ ခါ

ခ်စ္ သူ ရဲ့ ေျခ သံ ေတြ ပဲ ထစ္ ခ်ဳန္း သြား တာ မ ဆန္း ဘူး

ငါ့ ကို ဆြဲ ညွိ ယူ ပါ ကမ္း ေျခ ရယ္

တိတ္ တ ခိုး အ သံ ျပာ ခဲ့ ပါ ရဲ့

လမ္း ဆံုး ထိ ေျခ ရာ ေတြ မ ညီ ၾက တဲ့ အ ခါ

ဒီ သံ ေယာ ဇဥ္ ရပ္ ၀န္း ဟာ စစ္ တ လင္း လား

ခ်စ္ သူ

ဒါ ငါ့ ေနာက္ ေက်ာ ေပါ ့

ဓါး နဲ ့ထိုး ဖို ့ လြယ္ ကူ ပါ ေစ

ဆာ တယ္

ေဖြး ေဖြး လွ ုပ္ ေအာင္ ေမႊး တဲ့

ခ်စ္ သူ ေပး ဖူး တဲ့ အဲ့ ဒီ တစ္ ရာ သီ လံုး ကို အ ခု ထိ ဆာ တယ္

မုန္း ေရာင္ေတြ မွိူင္း မွိူင္း ညိ ု သြား ရင္ လည္း

ငါ ့ စာ မ်က္ ႏွာ ေတြ မွာ

နင္ ဟာ လာ ျခင္း ေကာင္း ခဲ့ ပါ ရဲ့ ကြယ္...........


ကဗ်ာသခၤါရ

Type the rest of your post here.