12 May 2010

တစ္ေယာက္တည္းလင္းေနတဲ ့ ည

တက္မရွိလို ့ အခ်စ္နဲ ့ေလွာ္ေနတဲ့ ေလွငယ္ေလ
ဘယ္နတ္သမီးနဲ ့မွ ညစာမစားဖူးပါဘူးကြာ
ဟိုအရင္ေလၾကီးမိုးၾကီး ၀ုန္းဒိုင္းမွာေတာင္
သံၾကိဳးစာေလး သတ္ပံုမွား မိတဲ့ေကာင္ပါ…။

ေကာင္မေလးရယ္…
ေက်းဇူးျပဳျပီး
ငါ့ကို ခ်ယ္လ္ဆီးၾကည့္ မၾကည့္ပါနဲ ့..။

သူမ စိတ္ဆိုးတိုင္း
ကမ္းေျခမွာ ညိဳ ့ေနတဲ ့မိုးတိမ္
ကြ်န္ေတာ့္ေရွ ့မွာႏွင္းဆီအေသေတြ အတုန္းအရံုး
ေနာက္ဆံုး
ခံတပ္တစ္ခုလံုး ဆုတ္ေပးလိုက္ရတဲ ့ အထိ။

ညီဇံလွ

03 May 2010

ခရမ္းေရာင္ေတြျခံဳထားတဲ့ေန ့က သူမနဲ ့ကြ်န္ေတာ္

ထိုေန ့က အိပ္မက္တစ္ခုမက္ ျဖစ္ခဲ့သည္။အိပ္မက္ထဲတြင္ အိုမာေခရမ္ ႏွင့္ ရွယ္လီတို ့ႏွစ္ေယာက္ ကြ်န္ေတာ့္ဆီ အလည္လာၾကသည္။အိုမာေခရမ္က အရက္ခိုးေတြေ၀သီေနေသာအၾကည့္ျဖင္
့ ကြ်န္ေတာ့္ ၾကည့္ျပီး၊
"ဒုကၡနဲ ့တစ္ခါၾကံဳတိုင္း ခ်စ္သူလက္ကို တစ္ခါကိုင္ခြင့္ရတာ ၊ ျမင့္ျမတ္တဲ့သစၥာတရားက သီးလာတဲ့အသီးအပြင့္ ေလးတစ္ခုပဲေလ"
ျပီးေတာ့ သူက ကြ်န္ေတာ့္လက္နွစ္ဖက္ကို ၾကည့္သည္။ကြ်န္ေတာ္လည္း ေယာင္ယမ္းျပီးကိုယ့္လက္ႏွစ္ဖက္
ကို ငုံ ့ၾကည့္လိုက္ရာ၊ကြ်န္ေတာ့္တြင္ လက္ႏွစ္ဖက္လံုးမရွိေတာ့။ေခြ်းမ်ားက ကြ်န္ေတာ့္မ်က္နွာျပင္တြင္ အလုအယက္ေနရာယူေနေလျပီ။ကြ်န္ေတာ့္... အထိတ္တလန့္ေအာ္ဟစ္လိုက္ေသာ္လည္းဘာသံမွထြက္မလာ။ရွယ္လီက ေရစိုေနေသာ အ၀တ္အစားမ်ားျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္ကိုဂရုဏာအၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္ျပီး
"ကိုယ့္ကိုယ္ကို မညာတာ ကိုယ့္အတြက္အသက္ရႈလမ္းေၾကာင္း ရိုးရိုးေလးပါကြာ၊ငါကေတာ့ ငါ့သစၥာတရားနဲ ့ငါ ပင္လယ္ျပင္က္ိုပ ဲေစာင့္ၾကည့္ေနရဦးမွာ"
စင္စစ္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ကိုယ္ကိုယ္ကို ညာခဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ကမၻာဦးစကားသည္ လည္ေခ်ာင္း၀တြင္ ေစာင့္ၾကိဳလွ်က္ရွိေနေလျပီ။
ကြ်န္ေတာ့္ႏိုင္ငံေတာ္မွာ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုရွိခဲ့ရင္လည္း ထိုဥယ်ာဥ္နံရံတစ္ေလွ်ာက္ ခ်ိတ္ဆြဲမယ့္ ပထမဆံုးပန္းခ်ီကားမွာ ကြ်န္ေတာ္တြင္ရွိေသာ သူမ၏တစ္ခုတည္းေသာ ရုပ္ပံုသာျဖစ္ေပမည္။
ဒါ..
ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ရိုက္ခတ္ေနေသာ လိႈင္းျဖစ္သည္။ႏွလံုးသားဒဏ္ရာ အကင္းမေသေသးေသာ သူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ေရး ဆိုသင့္ပါသလား။ကြ်န္ေတာ့္ရဲ ့လူသားဆန္ေသာေမးခြန္းပဲလား၊အခ်စ္၏တုန္ခါမႈမ်ားၾကားက လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္း ဆင္ေျခတစ္ခုလား မသိပါ။ကိုယ္တိုင္လည္း အခုထိ မရင့္က်က္ႏိုင္ေသးပါ။အခ်စ္သည္ မျမင္ရေသာရႈေထာင့္မွေနျပီး ကြ်န္ေတာ့္ကို ေခ်ာင္းေျမာင္းပစ္ခတ္ေနဟန္ရွိ၏။
မကာရရာသီဖြားတစ္ေယာက္ပါသူမ,ရယ္လို ့ အၾကိမ္တစ္ရာမကဆိုညည္းဖူးပါသည္။ဒါ သူမ,လံုး၀မၾကားနိုင္သည့္ကိုယ္တိုင္ေရးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္မွ်သာ။ကံၾကမၼာသည္ အလြန္ေတာ္ေသာ မုဆိုးတစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း သာဓကနွင့္တစ္ကြ သူမကိုရွင္းျပခ်င္ပါေသးသည္။ကြ်န္ေတာ္သည္ အခ်စ္ကို မီးေလာင္ရာ ေလမပင့္ခ်င္သူသာျဖစ္သည္္။ထို ့ျပင္
ေလာကကိုအရြဲ ့တုိက္တတ္ေသာ ဘာသာရပ္တြင္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဂုဏ္ထူးျဖင့္ေအာင္ျမင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ကြ်န္ေတာ့္သီခ်င္းသံမ်ားသည္ လက္ခုပ္သံမ်ားဆိတ္သုဥ္းေနေပလိမ့္မည္။ကမၻာေပၚတြင္ ကြ်န္ေတာ္အဆိုခ်င္ဆံုးသီခ်င္းမွာ သူမအတြက္ သစၥာရားပင္။ထို ့အတြက္ သူမထံမွ ရင္ခုန္သံႏွင့္ညီမွ်ေသာ ဂစ္တာတစ္လံုးသည္ ၾကိဳးျပတ္ရန္ အဆင္သင့္ရွိေနေခ်လိမ့္မည္။
သူမ,က ဥမၼာဒီၱမဟုတ္သလို ကြ်န္ေတာ္လည္း သီ၀ိမင္း မဟုတ္ခဲ့ပါ။ျငိမ့္ျငိမ့္ေလးစီးဆင္းမႈကိုသာ ကြ်န္ေတာ္ ခံစားသည္။တစ္စိမ့္စိမ့္စီး၀င္ေစမည္။ျပင္ပမွ သက္ေရာက္မႈမ်ား ဘာမွမလိုအပ္ပါ။အိပ္မက္ဆန္ေသာလက္ေတြ ့ကို ကြ်န္ေတာ္ၾကည္ႏူးသည္။ဆန္ရဲေသာ သတိၱလည္းရွိ၏။သို ့ေသာ္ အားအင္တို ့သည္ တစ္ခါတစ္ရံ အင္အားေတာ့မျဖစ္ခဲ့ပါ။အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဘ၀သည္ ဘ,တစ္လံုးႏွင့္၀,တစ္လံုး ေပါင္းစပ္ရန္မလြယ္ကူေသာေၾကာင့္ပင္။ကြ်န္ေတာ္သည္ မုသားမပါေသာ စကားတို ့ျဖင့္ အသက္ရႈရန္ ၾကိဳးပမ္းေနသူသာ၊သူမ,ထံမွ ေခ်ာကလက္ေရာင္ ေလွာင္ရယ္သံမ်ား လက္ခံရရွိျပီးလည္းျဖစ္သည္။သိပ္ေတာ့ မဆန္းလွပါ။သူမ,က ကြ်န္ေတာ့္ကို သူမထက္ အသက္အနည္းငယ္သာၾကီးေသာ ကေလးတစ္ေယာက္လို သေဘာထားေနဟန္ရွိေနသည္။
သူမထံမွ ကြ်န္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ျပီးေသာ၊ကြ်န္ေတာ္ကုိေသြးပ်က္ေစေသာ စကားတစ္ခြန္း(သို ့မဟုတ္)
ကြ်န္ေတာ့္ရင္ခြင္ကို ျဖတ္နင္းသြားမည့္ရယ္သံတစ္ခိ်ဳ ့ေရာက္လာမည္မွန္း ေၾကကြဲစြာၾကိဳသိေန၏။ထိုခရမ္းေရာင္တံခါး၀မွ၀င္လာမည့္ စကားမ်ားအား ရင္ခြင္လမ္းရိုးတစ္ေလွ်ာက္ ႏွလံုးသားအထိ စီး၀င္ေစမည္ ျဖစ္သည္။(တရားမ၀င္ ပစၥည္းတင္သြင္းမႈနွင့္ တရားစြဲလွ်င္လည္း ရပါသည္)
သူမတြင္ ဂရိေက်ာက္ဆစ္ရုပ္နွင့္တူေသာ ေမးခြ်န္ခြ်န္ေလးမ်ားမရွိသလို၊ကြ်န္ေတာ္လက္ႏွစ္ဖက္သည္လည္း ထိတိုင္းေရြျဖစ္သည့္ မိုက္ဒက္ဘုရင္၏လက္မ်ား မဟုတ္ခဲ့ပါ။သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လို ကြ်န္ေတာ့္ကို ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေလး ဆိုမသြားရန္ ေတာင္းပန္ခ်င္သည္။ဒါ...မေတာ္တစ္ဆေၾကြသြားေသာ သစ္ရြက္တစ္ရြက္မဟုတ္ပါ။ကမၻာေက်ာ္ျပဇာတ္ တစ္ပုဒ္မဟုတ္သလို ဆယ့္ႏွစ္နာရီတစ္ခ်က္ေက်ာ္က ၀တ္လစ္စ
လစ္ အနမ္းမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ပါ။သစၥာတရား၏ ျမစ္လက္တက္ေလး တစ္ခုမွ်သာျဖစ္သည္။
နာဖ်ားျခင္းနဲ ့ရက္စြဲမ်ားတြင္ က်င့္သားရေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ဘ၀ကို လူနည္းနည္းျဖင့္ ျဖတ္သန္းခ်င္ေၾကာင္း အခါအားေလွ်ာ္စြာ ကြ်န္ေတာ္ေျပာျပခဲ့သည္။သူမထံပ်ံသန္းသြားေသာ စကားလံုးတို ့ကို
သစ္ပင္စိမ္းစိမ္းတို ့က ၀ါးျမိဳစားေသာက္ ပစ္လိုက္ဟန္ရွိသည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္
သည္ အပင္တို ့အတြက္ နာမည္ၾကီးစားေသာက္ဆိုင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပင္။
အထက္ပါအတိုင္း တိမ္ေတြညိဳခဲ့ရသည္။
အထက္ပါအတိုင္း ရယ္သံမ်ား၊
အထက္ပါအတိုင္း ၀တ္ေက်တမ္းေက် ယဥ္ေက်းမႈမ်ား။
သူမ အေပၚထားသည့္ စိတ္ကို အခ်စ္ဟု လြယ္လြယ္ေလး ဖြင့္ေျပာမည့္သူ လည္းမဟုတ္ပါ။
Romantic ၏ျပီးလြယ္ပ်က္လြယ္ေသာ သေဘာကို ကြ်န္ေတာ္မုန္းသည္။
ေနေရာင္ျခည္လိုမလင္းလက္ခဲ့ေသာဘ၀မို ့ ကြ်န္ေတာ့္ဘက္သို ့မ်က္နွာမူနုိင္ေသာ ေနၾကာပန္းတစ္ပြင့္မွ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သည္မွာ ကံၾကမၼာ၏အလိုေတာ္အတုိင္းသာျဖစ္သည္။ႏွလံုးသားသည္ မြန္းၾကပ္
ဟန္ျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေခါင္းေမာ္ၾကည့္ေနေလျပီ။
ဘ၀တြင္ ကြ်န္ေတာ္အမုန္းဆံုးအရာင္မွာ အျဖဴေရာင္ျဖစ္သည္။(တိုက္ၾကီးတြင္ စာသင္
ေနေသာ စာေရးဆရာမအျဖဴေရာင္မဟုတ္ပါ)အျဖဴေရာင္သည္ အေျဖာင့္ဆန္သည္။တစ္လမ္းေမာင္းေသာ လမ္းျဖစ္သည္။ပ်က္လွ်င္ ျပင္ရန္မလြယ္ေခ်။ကြ်န္ေတာ္မုန္းသည့္ အျဖဴေရာင္၏အဓိက အခ်က္မွာ ေျပာင္းလဲလြယ္ကူေသာေၾကာင့္ပင္။
ထပ္ေျပာရလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္အခ်စ္ဆံုးအရာင္မွာ အၾကည္ေရာင္ျဖစ္သည္။တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ ထိုးေဖာက္ျမင္နိုင္စြမ္းရွိသည္။ကြ်န္ေတာ္သည္ သူမနွင့္ေတြ ့တိုင္း အၾကည္ေရာင္လႊမ္းေသာ ႏွလံုးသားျဖင့္သာ
ဆက္ဆံခဲ့သည္။သူမ,သိေသာ ကြ်န္ေတာ့္ရာသီဥတုသည္ ကြ်န္ေတာ့္ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ တိုက္ရိုက္အခိ်ဳးက်ေစခဲ့သည္။အၾကည္ေရာင္၏ ႏွစ္ျမတ္ဖြယ္ေကာင္းေသာအခ်က္မွာ မုသားစကားတို ့ကို တား
ျမစ္ထားျပီး၊သနားစရာေကာင္းေသာ အၾကည္ေရာင္၏အားနည္းခ်က္မွာ ေလွာင္ရယ္သံတို ့နွင့္ရင္ဆိုင္ရျမဲ ျဖစ္
သည္။ယခုတိုင္ သူမ၏ရယ္သံမ်ား ကြ်န္ေတာ္ထံ တိုးတိတ္စြာ ေပါက္ကြဲေနဆဲ။
အျမဲတမ္းလိုလို..
ျပဒါးသုတ္ထားေသာ ျပကၡတိန္တစ္ခ်ိဳ ့ကို ရုတ္သိမ္းေပးရန္ေတာင္းဆိုခဲ့ဖူးသည္။သို ့ေသာ္ သူမ,က ကြ်န္ေတာ္ကို ၾကည့္ျပီးေလွာင္ရယ္ရသည္ကို ကမၻေက်ာ္ေဒးဗစ္ေကာ္ပါဖီး၏ မ်က္လွည့္ထက္ ပိုျပီး
စိတ္၀င္စားေနပံု ရသည္။ကြ်န္ေတာ္လည္ေခ်ာင္း၀၌ အက်ဥ္းက်ေနေသာ ကမၻာဦးစကားသည္လည္း အားေကာင္းေမာင္းသန္ ညိဳွးငယ္စူးရွေနဆဲ။
ဘာမွမေသခ်ာေသာေလာကၾကီးတြင္ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုတည္းကို ေသခ်ာခဲ့ခ်င္သူမွာ ကြ်န္ေတာ္သာျဖစ္သည္။ခ်စ္သူကို ခ်စ္ရင္းႏွင့္ ခ်စိစိတ္ကို အျမဲတမ္းႏႈိူးဆြေနတတ္ေသာ လူတန္းစား မွာလည္း
ကဗ်ဆရာပင္ျဖစ္သည္။ထို ့အတြက္ ႏႈတ္ခမ္းနီမေလးမ်ား ႏွေခါင္းရႈတ္လိမ့္မည္မွာေသခ်ာသည္။
ထို ့ထက္ေသခ်ာသည္ကား..
ကြ်န္ေတာ္သည္ သူမအတြက္ စိုင္းစိုင္းခမ္းလိွဳင္ မဟုတ္ခဲ့ျခင္းပင္..။



ညီဇံလွ